خدایا منو ببخش
اگه یه وقتایی فکر می کنم وظیفه ات هست که همه چیو بهم بدی و یه جورایی همیشه ازت طلبکارم...

خدایا منو ببخش
اگه بابت اون چیزایی که بهم ندادی اون جور که باید شُکرتو به جا نمیارم...

خدایا منو ببخش
که همیشه تو ناخوشی ها یادم می افته که تو رو هم دارم...

خدایا منو ببخش
که همیشه تو نمازم همه جا هستم الا در نماز...

خدایا منو ببخش
که همیشه برای همه چیو همه کس به اندازه ی کافی وقت دارم؛ جز برای نماز خوندن و با تو بودن...

خدایا منو ببخش
که ساعتای زیادیو با بقیه میگذرونم ولی موقع نماز خوندن از همه ی مستحبّاش فاکتور میگیرم...

خدایا منو ببخش
که بهت اعتراض میکنم، اونم وقتایی که دستمو با مهربونی میگیری و از پرتگاه نجاتم میدی ولی من قبلش نمیدونستم قضیه چیه...

خدایا منو ببخش
یه وقتایی به خاطر نمازِ هیچ و پوچ و بی روحی که میخونم فکر میکنم لایق بهترینا هستم..

خدایا منو ببخش
اگه همیشه به فکر رضای همه ی هیچ ها هستم، ولی به فکر رضای تو که همه هستی ام هستی نیستم...

خدایا منو ببخش
که فکر کردن به هیچ ها،غبار بر دلم نشونده تا نتونم تو را بشناسم...

خدایا منو ببخش
اگه یه وقتایی تو رو دشمن خودم میدونم و همه ی هیچ ها رو دوست خودم...

خدایا منو ببخش
اگه یه وقتایی یادم میره که تو خدایی و من بنده ات


خدایاااااااااا منو ببخش
-------------------------------------------
اِلهی اَلعَفو، اِلهی اَلعَفو، اِلهی اَلعَفو